Τι είναι η τενοντίτιδα;
Οι τένοντες είναι δομές που μοιάζουν με καλώδια και βρίσκονται στο σημείο που ο μυς στενεύει για να προσκολληθεί σε ένα οστό. Ο τένοντας είναι πιο ινώδης και πυκνός από τον ελαστικό, σαρκώδη μυ. Οι τένοντες λειτουργούν σαν τροχαλίες για να βοηθήσουν τους μυς να κινήσουν μια άρθρωση. Η τενοντίτιδα είναι η φλεγμονή ενός τένοντα. Η τενοντίτιδα επηρεάζει συνήθως τους ώμους, τους δικέφαλους, τα χέρια, τους καρπούς και τους αντίχειρες.
Τα αίτια της τενοντίτιδας
Η τενοντίτιδα συχνά προκύπτει από αθλητικούς τραυματισμούς ή επαναλαμβανόμενες κινήσεις. Μπορεί όμως να προκληθεί και από τα παρακάτω:
- Κακές συνήθειες στάσης ή βάδισης
- Η πίεση στους μαλακούς ιστούς από μια ανώμαλη ή κακώς τοποθετημένη άρθρωση ή οστό (όπως διαφορές μήκους ποδιού ή παραμορφώσεις αρθρώσεων)
- Ορισμένοι τύποι αρθρίτιδας και συναφείς καταστάσεις (ρευματοειδής αρθρίτιδα, οστεοαρθρίτιδα και ουρική αρθρίτιδα)
- Μεταβολικές παθήσεις, όπως ο διαβήτης
- Παρενέργειες από ορισμένα φάρμακα
Δεδομένου ότι ο πόνος εμφανίζεται συνήθως κοντά σε μια άρθρωση, μερικές φορές λανθασμένα νομίζουμε πως έχουμε αρθρίτιδα.
Συμπτώματα της τενοντίτιδας
Η τενοντίτιδα προκαλεί φλεγμονή, ευαισθησία και πόνο σε περιοχές γύρω από μια άρθρωση. Μερικοί τύποι τενοντίτιδας μπορεί να εμφανιστούν ξαφνικά, να διαρκέσουν για μέρες ή περισσότερο και συνήθως βελτιώνονται με ανάπαυση ή θεραπεία. Μπορούν επίσης να εμφανιστούν ξανά στην ίδια περιοχή του σώματος.
Διάγνωση της τενοντίτιδας
Ένας γιατρός μπορεί να διαγνώσει τους περισσότερους τύπους τενοντίτιδας με φυσική εξέταση. Εάν υπάρχει επίμονη ερυθρότητα ή οίδημα γύρω από τις αρθρώσεις με πυρετό ή ρίγη, επισκεφθείτε αμέσως έναν γιατρό για να βεβαιωθείτε ότι δεν υπάρχει λοίμωξη.
Θεραπεία της Τενοντίτιδας
Η τενοντίτιδα μπορεί να περάσει με την πάροδο του χρόνου. Εάν δεν γίνει αυτό, ο γιατρός θα μας συστήσει θεραπείες για τη μείωση του πόνου και της φλεγμονής και θα διατηρήσει την κινητικότητα για την πρόληψη της αναπηρίας και της υποτροπής. Μπορεί να μας παραπέμψει σε έναν ρευματολόγο, έναν ορθοπεδικό χειρουργό ή έναν φυσιοθεραπευτή για εξειδικευμένη θεραπεία. Όταν αντιμετωπίζονται σωστά οι περισσότερες περιπτώσεις τενοντίτιδας δεν έχουν ως αποτέλεσμα μόνιμη βλάβη των αρθρώσεων ή αναπηρία.
Οι συνήθεις επιλογές θεραπείας της τενοντίτιδας περιλαμβάνουν:
- Ξεκούραση και χρήση νάρθηκα. Πολλές περιπτώσεις τενοντίτιδας προκαλούνται από υπερβολική άσκηση των μυών, οπότε η πρώτη θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει την ανάπαυση ή την αποφυγή μιας συγκεκριμένης δραστηριότητας για λίγο καιρό. Οι νάρθηκες επιτρέπουν σε μια συγκεκριμένη περιοχή να ξεκουραστεί μέχρι να περάσει ο πόνος.
- Ζεστή και κρύα θεραπεία. Μια κρύα κομπρέσα μπορεί να συμβάλει στη μείωση του αρχικού πρήξιμο και του πόνου. Η ψυχρή θεραπεία είναι συνήθως πιο αποτελεσματική κατά τη διάρκεια των πρώτων 48 ωρών μετά την υπερβολική άσκηση, τον τραυματισμό ή το πρήξιμο ξεκινά. Μετά από 48 ώρες ή για χρόνιο πόνο, η ξηρή ή υγρή θερμότητα (όπως ένα ζεστό μπάνιο) μπορεί να είναι πιο χρήσιμη από τις ψυχρές κομπρέσες.
- Χρήση φαρμάκων. Ο γιατρός μπορεί να συστήσει φάρμακα που βοηθούν στην ανακούφιση του πόνου και της φλεγμονής. Μπορεί να περιλαμβάνουν αναλγητικά όπως την ακεταμινοφαίνη ή μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα, όπως η νιμεσουλίδη, η ιβουπροφαίνη και η ναπροξένη.
- Ενέσεις κορτικοστεροειδών. Ο γιατρός σε σοβαρές περιπτώσεις προτείνει ενέσιμα αντιφλεγμονώδη φάρμακα για άμεση αντιμετώπιση.
- Φυσιοθεραπεία. Ένας φυσιοθεραπευτής μπορεί να προσφέρει θερμές / κρύες θεραπείες, υπερήχους, θεραπεία με νερό, χειρωνακτική θεραπεία, ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα άσκησης κ.α.
- Εργοθεραπεία. Ένας εργοθεραπευτής μπορεί να συστήσει τροποποιήσεις για καθημερινές δραστηριότητες και εργασιακές συνήθειες για να αποφευχθεί ο τραυματισμός.
Τενοντίτιδα και αυτοδιαχείριση
Η ανάληψη ενός ενεργού ρόλου στη θεραπεία ονομάζεται αυτοδιαχείριση. Επειδή η τενοντίτιδα προκαλείται κυρίως από υπερβολική καταπόνηση, ο καλύτερος τρόπος για να αποφευχθεί η επανάληψη είναι η αποφυγή ή η τροποποίηση δραστηριοτήτων που προκαλούν το πρόβλημα. Ένας γιατρός ή επαγγελματίας θεραπευτής μπορεί να δώσει προτάσεις για την τροποποίηση καθημερινών δραστηριοτήτων. Οι ασκήσεις εύρους κίνησης μπορούν να βοηθήσουν στη βελτίωση της ευελιξίας και στη μείωση της ακαμψίας.
Πηγή: Arthritis Foundation
